Kruidenrijk grasland: balanceren tussen biodiversiteit en productie
De biodiversiteit in het landelijk gebied is de afgelopen decennia afgenomen en van kruidenrijk grasland wordt verwacht dat het een bijdrage kan leveren dit tij te keren. Daarbij bestaan verschillende vormen van kruidenrijk grasland. Een belangrijk onderscheid is productief kruidenrijk grasland en extensief kruidenrijk grasland. De vraag waar boeren, beleidmakers en ketenpartijen een antwoord op zoeken is wat de meerwaarde van deze twee graslandtypen is ten opzichte van blijvend grasland (regulier grasland) voor productie, bodem en biodiversiteit.
Verdienmodellen voor Carbon Farming
Verdienmodellen voor pilots in Zuid-Nederland
In vijf pilots in Zuid-Nederland gaan boeren, marktpartijen en eventuele andere relevante stakeholders samenwerken om in de praktijk te leren wat nodig is om een reëel verdienmodel voor Carbon Farming te ontwikkelen voor de boer. We richten ons hierbij op duurzame koolstofvastlegging in bodem én biomassa, zoals biobased teelten, landschapselementen en agroforestry.
Gezonde grondslag voor veerkrachtig voedselsysteem
Ilse Geijzendorffer, directeur-bestuurder van het Louis Bolk Instituut, merkt op dat deze droom in 2024 relevanter is geworden. “De samenleving toont steeds meer interesse en betrokkenheid bij duurzame en gezonde voedselsystemen”.
Low-tech innovaties beperken stikstofverliezen op veenweiden
De landbouwsector staat voor een grote uitdaging om de stikstofuitstoot verder te beperken. Op veengronden, die vooral bestaan uit grasland voor melkveebedrijven, is veenoxidatie een complicerende factor. De afbraak van veen zorgt niet alleen voor bodemdaling en de uitstoot van broeikasgassen, maar draagt ook bij aan de aanzienlijke stikstofverliezen in het veenweidegebied (naar schatting gemiddeld jaarlijks 210 kg stikstof per hectare).
Wilde bestuivers en bloeiende gewassen hebben elkaar nodig
Vroeger, rond 1900, verbouwden we in Nederland ruim 100.000 hectare vlinderbloemigen (een vijfde van het huidige akkerareaal). Een peulvrucht zoals lupine en veldbonen kan worden ingezet als rustgewas. De plant haalt met behulp van een bacterie stikstof uit de lucht en maakt daarmee eiwitrijke bonen. Als de bonen geoogst zijn, geeft de plant stikstof terug aan de grond via de wortels en plantenresten die op het land achterblijven. Deze gewassen zorgen daarmee voor hun eigen bemesting en deels ook van de gewassen die het volgend seizoen op die plek staan.