Onderzoek naar acupunctuur bij chemotherapie

Kwaliteit van leven

Kankerpatiënten kunnen door de reguliere zorg die ze krijgen, bijwerkingen ervaren. Veel patiënten gebruiken daarom complementaire behandelmethoden om de behandeling te ondersteunen en beter om te gaan met deze bijverschijnselen. Complementaire zorg is dus zorg náást de reguliere zorg die vooral is bedoeld om de kwaliteit van leven te verbeteren. Acupunctuur kan worden gebruikt om misselijkheid, braken en neuropathieverschijnselen te verminderen die door chemotherapie zijn ontstaan. Neuropathie komt bij 50% van de patiënten voor tijdens chemotherapie, en 10% van hen heeft blijvende klachten na chemotherapie. Klachten zijn onder andere tintelingen, een branderig gevoel en een verhoogde pijngevoeligheid. In verschillende ziekenhuizen in het buitenland, zoals het Memorial Sloan Kettering Cancer Center in New York, het MD Anderson Cancer Center in Houston en de Mayo Clinic in Rochester, is acupunctuur onderdeel van de kankerbehandeling. 

Onderzoek bij borstkankerpatiënten

Het doel van het project Acupunctuur bij chemotherapie is tweeledig. 
Ten eerste onderzoeken we de effecten van acupunctuur bij borstkankerpatiënten om te evalueren of acupunctuur de bijwerkingen van chemotherapie als neuropathie, misselijkheid en vermoeidheid kan verminderen. Daarbij is extra focus op chronische neuropathie, tot één jaar na de chemobehandeling Vervolgens brengen we de stappen en barrières in kaart om te komen tot een implementatie van acupunctuur als standaardzorg bij chemotherapie. 

Het streven is om het onderzoek uit te voeren bij drie Nederlandse ziekenhuizen en te starten vanaf september 2024. De uitkomsten van dit wetenschappelijke en implementatieonderzoek vergroten zowel de kennis over als de toegankelijkheid en implementatie van acupunctuur onder patiënten en zorgverleners. Het onderzoek wordt gefinancierd door de WAVAN, NAAV en de Verbeeten Challenge.

Voor deze tekst is geciteerd uit wetenschappelijk onderzoek door Chien (2019), Greenlee (2017) en Wit et al. (2016).